Bugünlerde Türk toplumu gene sapıttı. Üçkağıtçılık, sahtekârlık, yalancılık, rezillik ulusal sporumuz haline geldi. Eğer mali rezilliğe Olimpiyat madalyası verseler, herhalde altın madalya açısında zirvede olabilirdik.
Bugün biz çok açık ve seçik konuşacağız.
Deniz Feneri olayından başlayalım. Vatandaşa yardım için vatandaştan toplanan fonların şahıslar tarafından üzerine yatılması veya toplanma hedefleri dışında kullanılması büyük bir rezillik, bir cinayettir. Bu olay gerçek ise, ki gerçek gibi gözüküyor, bunu kimse örtbas edemez! Ne kişiler ne de hükümet!
Ancak bugünlerde cinayet ve rezillik her cenahta bol kepçe.
Geçtiğimiz günlerde Radikal Gazetesi çok yerinde bir davranış ile Ahmet Kıvanç’ın haberini manşete çıkardı. Gerçi, başlık yüzde 20 saçma, yüzde 80 de sapına kadar doğru bir manşet. Radikal gazetesi “mezarda emeklilik” sözü ile girizgah yaparak emeklilik konusuna değinmiş. Mezarda emeklilik falan yok. Bu ülkede ortalama emekli stoğu 46 yaşında. Bu rezaleti hem 1970’li yıllarda hem de 1990 yıllarda seçim vaadi olarak ortalığa erken emekliliği döken ve yaş haddini kaldıran “Baba” adlı Süleyman Demirel’e borçluyuz. Ama şu anda bu ülkede çalışma yaşı başlangıcı sayılan 15 yaşına gelenlerin (yani bebek ve çocuk ölümleri çıkartıldıktan sonra) hayat beklentisi ortalama 77 yıldır. 65 yaşında emeklilik ise 2040 yılından sonra uygulanacak. O zaman da yaşam beklentisi 80 yılı geçecek. Bu ülkede 30 yıla yakın emeklilik vardır, dünyanın Uganda dahil hiçbir ülkesinde de emeklilik 15 yılı geçmez. Mezarda emeklilik yok, kimse kimseyi kandırmasın. Ama Radikal Gazetesi, esas rezillik olgusunu da mükemmel şekilde gündeme getirmiş. Çocuklarını eski yasaya göre erken emekli etmek isteyen sahtekâr kişiler, 2008 Mart ayından sonra, bir yaşında bebekler dahil, 1.6 milyon kadar yeni sigortalıyı sisteme kaydettirmişler, bir iki ay prim ödeyerek “hak “ (? ) kazanmışlar, sonra da 2008 Temmuz sonunda 874 bin kişi prim ödemeyi bırakıp sistemden çıkmış. Haklar baki tabii! Sistemden hak alıp çıkan sayısının daha da artacağı düşünülüyor.
SGK Başkanı Fatih Acar 26.2 milyar YTL (şaşırmayın, eski para ile katrilyon) ödenmemiş sosyal güvenlik sistemine borcun 22.9 milyar YTL’lik kısmını yeniden yapılandırmış ve buradan 4.2 milyar gelir elde etmiş. İşler sonuçlandığı zaman da toplam 14.2 milyar YTL gelir elde edilmiş olacakmış (yani bir kısım ana para ve faizi affediliyor galiba!) Sosyal güvenlik sisteminin yıllık açığının 32 milyar YTL kadar olduğu düşünülürse, önemli bir adım tabii. Ama her yıl benzer açık olduğunu da bilin. Ve yeni doğmuş çocukları sisteme kaydettiren ahlaksızlar da bu açığı ilerde büyütecekler. Bu duruma mezarda emeklilik değil beşikte emeklilik diyoruz biz!
Bu sosyal güvenlik tartışmasından çok uzun süre kurtulamayacağız. Kamunun YTL ve döviz borcu artmıyor, kısa vadeli de değil. GSYİH oranı olarak da, ekonomi büyürse, geriliyor.
Vatandaş özel sektörün borçlarına hayıflanıyor, kur patlaması bekliyor.
Vatandaş cari denge açığına hayıflanıyor. Döviz krizi bekliyor.
Halbuki 130 milyar dolar döviz rezervimiz var. Halbuki esas sorun başka yerde.
Enerji ithalatı (petrol, doğalgaz, kömür, elektrik ve metalik yağlar) cari açıktan daha büyük, 60 milyar dolara dayandı! Enerji tasarruf yapmamız ve alternatif enerji kaynaklarına yönelmemiz gerekiyor.
Diğer büyük mali sorunumuz ise sosyal güvenlik sistemi nedeni ile kamunun özel tarafa olan borçları. Şu anda emekli olup maaş alanlar ile, şu anda sisteme prim ödeyip ileride sistemden maaş alacak olanlar borçlar. Bu tür borçlar iç ve dış borç toplamından büyük, ama kimse bunları konuşmuyor. Tersine çoğunluk kısa vadede avanta bekliyor.
Salı Eyl. 09, 2008 4:51 pm