Kur'an-ı Yaşadıkça (Şiir)

Bir insan ki; yenilmez, ne kalem, ne
tüfekle;
Ne saray sofraları, ne kuru bir ekmekle


Bir insan ki; dünyada, korkusuz bir
yürekle,


Allah'a vekîl olur, Kurân'ı yaşadıkça



Bir inanç ki; sarsılmaz, ne tayfun, ne
tûfanla;


Güçlenir sabır denen, en zorlu imtihanla


Bir inanç ki; beslenir, her nefeste
îmanla,


Sonsuzlara tâc olur, Kur'ân'ı
yaşadıkça


Bir vicdan ki; düşmeden, nefsin
tuzaklarına;


Mahşer penceresinden, bakar kul
haklarına


Bir vicdan ki; her çağda, zulmün
uşaklarına,


Adâleti haykırır, Kur'ân'ı yaşadıkça



Bir gönül ki; dost olur, ''aman'' diyen
düşmana;


Şevkati şükran bilir, yaratılmış her cana


Bir gönül ki; paklanır, kin ve kibirden
yana;


'Yer ile yeksân' olur, Kur'ân'ı
yaşadıkça


Bir huzur ki; bozulmaz, şeytanî
şüphelerle,


Ne tabiî afetler, ne de başka bir şerle


Bir huzur ki; barışır, o ilâhi kaderle;


Ruhlara sükûn verir, Kur'ân'ı
yaşadıkça


Bir edep ki; hayânın, gölgesinde barınır,


Ahlâk ibriklerinden, süzüldükçe arınır


Bir edep ki; namusu, servetten önde
tanır;


Âyetlerle yıkanır, Kur'ân'ı yaşadıkça



Bir hayat ki; doyumsuz, her mevsimi bir
bahar;


Her baharda bin meyve,her meyvede
bin tad var
Bir hayat ki; ölümsüz Çünkü aslında
mezar;


Bir cennet kapısıdır, Kur'ân'ı
yaşadıkça


Bir sevda ki; titretir, yürekleri derinden;


Dağılır kâinata, Medine göklerinden


Bir sevda ki; açılır, semâlar kaç
yerinden,


Muhammed nûru ile, Kur'ân'ı
yaşadıkça


Bir dünya ki; ne açlık, ne cinâyet, ne
savaş,


Ne kan ağlayan mazlum, ne gözlerde
damla yaş


Bir dünya ki; ufuklar, ağarır yavaş
yavaş;


Sabahlar müjdelenir, Kur'ân'ı
yaşadıkça